عشایر

یکی از دخترهای خوب مان به نام آرینا فغانی کلاس سوم، به دنبال پست «ایلات» مطلبی در تکمیل آن آورده است و از ما خواسته که آن را روی وبلاگ مان بگذاریم. با توجه به این که این مطلب در تکمیل مطلب قبلی است، ما نیز خواسته او را اجابت می کنیم.

زندگی عشایر

زندگی عشایر یک زندکی کاملا ساده است با آدم های بی آلایش و صاف و اینجا خبری از تجمل گرایی و ریا نیست. خانه های عشایر از چادر و چیت که نام آن کولا است، ساخته شده و از مصالح آن چنانی خبر نیست.

کولا نوعی آلاچیق است که به وسیله چوب های گوش دار با ارتفا لازم به صورت سرپناهی مکعب شکل ایجاد می شود. البته ساخت کولا با شیوه های مختلف انجام می شود ولی چاد و چیت توسط خود عشایر بافته می شود. عشایر زیر باران و برف و سرما و گرما زیر چنین سقفی زندگی می کنند و این نمونه ای از سختی زندگی مردم عشایر است.

در زندگی عشایر خبری از اجاق گاز نیست. آنها با آتش زدن چند هیزم پخت و پز می کنند و نان محلی هم درست می کنند. چای درست کردن با آتش طعم و مزه ای دیگر دارد. نان محلی عشایر از طعم و ویژگی خاصی برخوردار است و در واقع غذاهای مردم عشایر از نان محلی، روغن محلی، شیر و گوشت تامین می شود و کمتر به سراغ غذاهای امروزی می روند.

این مردم دنبال ایراد گرفتن و وخودنمایی کردن و ظاهرسازی نیستند و در عین حال که مردمی  بسیار مهمان نواز ستند، با هر آن چه در توان داشته باشند و در خانه باشد، از مهمانان خود پذیرایی می کنند.

صفا و صمیمیت و دوری از زندگی شهرنشینی یک نوع آرامش خاص در بین زندگی مردم عشایر به وجود آورده است که آنها فقط به کار خود فکر می کنند.

مردم عشایر از مشکلات زیادی رنج می برند و تنها درآمد از طریق همین دامداری است که با این شرایط سخت تعدادی از آنها نیز  به شهرها رفته اند و زندگی عشایری را رها کرده اند.

عشایر همواره برای تهیه آب دچار مشکل هسند چون معمولا در مکان هایی مستقر می شوند که آب نیست و مجبور هستند آب را با دبه های بزرگ و کوچک به سمت چادر خود بیاورند.

زندگی عشایر حمام و یخچال ندارد و مردم از مشکه برای حفظ آب استفاده می کنند که البته آب در داخل آن به شکل خمگ حفظ می شود. مشکه توسط خود عشایر درست می شود و درواقع یک وسیله ضروری در زندگی عشایر به خصوص در فصل تابستان است. از این مشکه برای تبدیل ماست به دوغ و کره نیز استفاده می شود که به وسیله زنان عشایر صورت می گیرد. زنان همانند مردان یک پای کار در زندگی هستند و آنها در مواقعی که مردان گوسفندان را برای چریدن می برند در کارهایی نظیر پخت نان و تمیز کردن خانه و دوشیدن شیر گوسفندان کمک می کنند.

علاوه بر این زنان لباس و پوشاک خود را تهیه می کنند و اکثریت تزئیان این نوع لباس ها به دست هنرمندانه زنان انجام می گیرد. لباس های آنها دارای تنوع رنگ بسیاری است در حالی که در زندگی امروز شهرنشینی می توان انواع لباس هایی را دید که با فرهنگ ما مرتبط نیست ولی ردم عشایر از لباس هایی که به فرهنگ ما تعلق دارند، استفاه می کنند.

در بین عشایر تحصیل کمتر برای دختران و زنان وجود دارد و بیشتر آنها مشغول کار هستند. دلیل عمده تحصیل نکردن مردم عشایر کوچ کردن آنهاست چرا که در روزهای طولانی در مسیر ییلاق و قشلاق هستند و به همین دلیل کمتر می توانند دنبال درس و تحصیل بروند.

با نگاه کلی به زندگی عشایر می توان گفت عشایر مردمانی هستند که در عین ساده زیستی مردمیانی پرتلاش بوده و بیشتر وقت خود را صرف دامداری می کنند.