دارچین
دارچین، پوست گروهی از درختان می باشد. دارچین امروزه در هر فروشگاهی یافت می شود. این ماده اکثرا به عنوان چاشنی و برای مزه دار کردن غذاها به کار می رود. دارچین اولین بار در سریلانکا یافت شد و بعد از آن، تمام دنیا این چاشنی را شناختند و برای طعم بهتر غذاها استفاده کردند.
فواید دارچین
دارچین جزو آن دسته از داروهایی است که در قدیم استفاده می شد. این داروی قدیمی برای اختلالات گوارشی از قبیل سوء هاضمه، نفخ معده، دردهای معده و اسهال به کار می رفت. امروزه مشخص شده است که دارچین، غیر از درمان اختلالات گوارشی، برای آرامش و جلوگیری از عصبانیت و رفتارهای ناخوشایند و همین طور برای استشمام بهتر به کار می رود. همچنین برای جلوگیری از فساد غذا و فساد میکروبی استفاده می شود. یکی دیگر از فواید دارچین که نیاز به توجه بیشتر دارد، اثر این چاشنی بر قند و کلسترول خون می باشد.
اثر دارچین در بهبودی بیماری دیانت نوع 2 و عدم تحمل انسولین
تحقیقات حاکی از آن است که افرادی که روزانه نصف قاشق چا خوری دارچین استفاده می کنند، قند خون شان کنترل می شود. عدم تحمل به انسولین در آنها بهبود می یابد، از اضافه وزن مصون می مانند و همین طور احتمال پیدایش بیماری قلبی در این افراد پایین می آید. متخصصان به این نتیجه رسیده اند که دارچین همان گونه که بیماری دیابت را کنترل می کند، به همان اندازه بر روی کلسترول خوب و کلسترول بد اثر می گذارد.
خطرات استفاده ی زیاد از دارچین
افرادی که آلرژی دارند، نباید از مصرف دارچین در غذاهای خود پرهیز کنند زیرا دارچین موجب تشدید آلرژی نمی شود. اما این نکته را فراموش نکنید که اگر شما بسیار زیاد از دارچین استفاده کنید، باید اثرات بد آن را بپذیرید. اثرات مضر مصرف زیاد دارچین عبارتند از: التهات یا ورم کردن پوست، زخم ها و ترک های گوشه دهان و همین طور سوزش معده. دارچین از لخته شدن خون جلوگیری می کند اما زیادی آن در خون باعث بروز مشکلات خونی و گردش خون میش ود. به خصوص اگر با داروهایی که موجب رقیق شدن خون می شوند ( انند آسپرین) مصرف شود، مشکلات را دو برابر می کند. شما می وانید دارچین را در چای یا قهوه خود بریزید یا روی ماست بپاشید و یا با پنیر نوش جان کنید و به طور کلی می توان صدها ماده غذایی را با دارچین طعم دار کرد مثل حلیم، شله زرد، خورش قیمه و غیره.
سال گذشته در کلاس تحقیق و پژوهش، چند تن از دوستان مان در مورد گیاهان دارویی تحقیق کرده بودند که به نظر من خیلی جالب بود چون اطلاعات خیلی خوبی در مورد گیاهانی به ما می داد که من حتی اسم بعضی از آنها را هم نشنیده بودم. به همین دلیل تصمیم گرفتم در وبلاگ مان نیز اطلاعاتی مفید در مورد این گیاهان بگذارم.
اسطوخودوس
اسطوخودوس در بیشتر نقاط دنیا به حالت خودرو می روید، مخصوصا در جنوب فرانسه، مناطق مدیترانه و در تورنتو به مقدار زیاد وجود دارد و بسته به شرایط محیط و خاک به انواع مختلف ظاهر می شود. اسطوخودوس گیاهی است چند ساله به ارتفاع حدود نیم متر با برگ های متقابل، باریک، دراز سبز رنگ و پوشیده از کرک های سفید پنبه ای، گل های آن به رنگ بنفش و به صورت سنبله می باشد. قسمت مورد استفاده این گیاه، گل ها و سرشاخه های گل دار آن است. اسطوخودوس بوی بسیار مطبوعی دارد. طعم آن تلخ است و به علت بوی مطبوع آن در عطرسازی مصرف می شود. اسانس اسطوخودوس که از تقطیر گل و سرشاخه های گل دار این گیاه به دست می آید، مایعی است زردرنگ یا زرد مایل به سبز که دارای بوی مطبوعی است.
ترکیبات شیمیایی
اسانس اسطوخودوس دارای حدود چهل درصد استات لینالیل است ( که من اصلا نمی دانم یعنی چه). همچنین در آن ترکیباتی نظیر اسید بوتبریک، اسید پروپیونیک و اسید والریک، لینالول آزاد و ژرامبول وجود دارد. ( بهتر بود این قسمت را حذف می کردم)
خواص دارویی
اسطوخودوس از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است. موارد استفاده دارویی آن عبارتند از:
برای رفع خستگی و آرامش چند قطره روغن اسطوخودوس را در وان آب گرم ریخته و برای مدت یک ربع ساعت در آن دراز بکشید.
گرفتگی ها را باز می کند.
مقوی معده است.
ادرار آور است.
معرق است و تب را پایین می آورد.
صفرابر بوده و کبد را به کار می اندازد و بیماری های کبدی را برطرف می کند.
ضدتشنج است
برای تقویت عمومی بدن خوب است.
کرم های معده و روده را از بین می برد.
بیماری های سینه و سرفه را برطرف می کند.
در معالجه زکام موثر است.
از آن می توان به عنوان مسهل و تمیزکننده استفاده کرد.
برای رفع بیماری های مجاری و ادرار مفید است.
برای برطرف کردن رعشه و سرگیجه حدود پنج گرم از پور آن را با عسل مخلوط کرده و هر شب بخورید.
برای رفع فراموشی و تقویت حافظه از دم کرده اسطوخودوس استفاده کنید.
برای رفع بی خوابی یک قطره از روغن اسطوخودوس را روی یک تکه پنبه بچکانید و آن را داخل بالش خود قرار دهید. خواب مطبوعی رای شما می آورد.
برای برطرف کردن غم و اندوه هر روز دم کرده اسطوخودوس بنوشید.
اگر دست و پای شما خواب می رود از این گیاه استفاده کنید.
برای پیشگیری از آب آوردن بدن دم کرده اسطوخودوس بنوشید.
زردی را برطرف می کند.
برای رفت حالت تهوج و سرگیجه مفید است.
سردرد و سردردهای یک طرفه را درمان می کند.
برای معالجه ضعف اعصاب مفید است.
طپش قلب را از بین می برد.
آسم را برطرف می کند.
برای برطرف کردن سوءهاضمه یک قطره اسانس اسطوخودوس را در یک لیوان آب نیم گرم ریخته و یا یک فنجان از دم کرده آن بنوشی.
اسطوخودوس درمان کننده روماتیسم، آرتروز و نقرس است. برای این منظور کمپرس آن را بر روی عضو مورد نظر بگذارید و یا این که روغن آن را با یک قاشق روغن بادام و یا روغن زیتون مخلوط کرده و عضو دردناک را با آن ماساژ دهید.
زخم های کهنه را با مالیدن اسانس اسطوخودوس که در الکل حل کرده اند برطرف کنید.
ببرای درمان بیماری های ریوی دو تا سه قطره روغن اسطوخودوس را با یک قاشق غذاخوری روغن بادام و یا روغن زیتون مخلوط کرده و سینه و پشت بیمار را ماساژ دهید.
مالدین پماد اسطوخودوس زخم ها را ضدعفونی کرده و التیام می بخشد.
برای برطرف کردن بوهای نامتناسب در منزل چند قطره روغن اسطوخودوس را در آب ریخته و بگذارید به آرامی بجوشد. عطر مطبوعی را در هوا پخش می کند.
طرز استفاده
دم کرده اسطوخودوس: حدود پنج گرم سرشاخه گل دار و یا گل این گیاه را در یک لیتر آب جوش ریخته و به مدت ده دقیقه دم کنید. مقدا مصرف این دم کرده سه الی چهار فنجان در روز است.
کمپرس اسطوخودوس: سی گرم گل و یا سرشاخه این گیاه را با یک لیتر آب جوش مخلوط کرده و به مدت ده دقیقه دم کنید.
اسانس و روغن اسطوخودوس را می توانید از فروشگاه های گیاهان دارویی و یا برخی از داروخانه ها تهیه کنید. برای مصرف، یک قطره از آن را با یک قاشق روغن بادام و یا روغن زیتون مخلوط کرده و برای ماسای استفاده کنید. و یا یک قطره آن را روی یک حبه قند و یا یک قاشق عصل مخلوط کرده و بخورید.
مضرات
اسطوخودوس گیاهی است بی ضرر که همه می توانند از آن استفاده کنند. فقط برای اشخاص صفراوی مزاج خوب نیست و باعث آشفتگی می شود. این گونه اشخاص باید آن را با سکنجبین یا کتیرا بخورند.
دیابت چیست؟
بدن ما برای تولید انرژی به سوخت نیاز دارد، مواد غذایی که مصرف میکنیم نهایتاً به یک قند ساده بهنام گلوکز تبدیل میشوند. گلوکز وارد جریان خون وسپس سلولها شده و برای تولید انرژی و رشد بدن مورد استفاده قرار می گیرد. درصورتی که قند به جای ورود به سلولها درخون باقی بماند، قند خون افزایش یافته و منجر به بروز دیابت می گردد. علت بروز این بیماری، کمبود انسولین است. انسولین هورمونی است که از غده لوزالمعده (پانکراس) ترشح میشود. این ماده کلیدی، موجب ورود قند به سلولها میشود تا قند، جهت تأمین انرژی مورد استفاده قرار گیرد یا برای مصارف بعدی ذخیره گردد. بدون وجود انسولین، قند نمیتواند از جریان خون خارج و وارد سلولها شود. دیابت به دو نوع تقسیم میشود: دیابت نوع 1 و دیابت نوع 2
دیابت نوع 1 چیست؟
در این نوع دیابت، غده پانکراس توانایی تولید انسولین را ندارد و تولید انسولین بسیار کم یا متوقف میشود. دیابت نوع 1 معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی آغاز میشود، اما ممکن است در هر سنی شروع شود.متخصصان، این نوع دیابت را یک بیماری خود ایمنی دانسته ومعتقدند که عامل وراثت وعوامل محیطی به درجات نا معلوم در آن موثر است.
دیابت نوع 2 چیست؟
در
دیابت نوع 2، غده لوزالمعده انسولین تولید میکند اما مقدار آن ناکافی است و یا
بدن نسبت به آن مقاوم است و توانایی استفاده از آن را ندارد. این نوع دیابت بیشتر
در افراد مسن (بالای 40 سال) دیده میشود. دیابت نوع 2 با رژیم غذایی مناسب، ورزش
و در صورت لزوم با قرص کنترل میشود.
گاهی اوقات، وقتی لوزالمعده بیش از حد تنبل میشود ویا...، فرد مبتلا به دیابت نوع
2 نیز ممکن است به انسولین نیاز پیدا کند.
نکات مشترک دیابت نوع 1 و 2 کدامند؟
نکته مشترک این دو نوع دیابت، این است که قند خون بسیار بالا میرود (هیپرگلیسمی).در صورتیکه قند خون سالهای سال بالا بماند، عوارض بعدی دیابت بهوجود میآید.
چه تفاوتی بین دیابت نوع 1 و 2 وجود دارد؟
تفاوت اساسی بین این دو نوع دیابت آن است که در دیابت نوع اول، فرد برای ادامه حیات نیاز به مصرف انسولین دارد، زیرا سلولهای بتای لوزالمعده وی از بین رفته است و بدن او قادر به تولید انسولین نمیباشد. اگرچه بعضی از افراد مبتلا به دیابت نوع دوم نیاز به مصرف انسولین پیدا میکنند؛ اما غالباً شروع مصرف انسولین پس از عدم پاسخ به درمان با قرصهای خوراکی میباشد.
علائم و نشانههای دیابت نوع 1 چیست؟
در صورتیکه دیابت نوع 1 دارید و قند خون شما در نتیجه عدم رعایت رژیم غذایی، عدم فعالیت بدنی و کافی نبودن میزان انسولین دریافتی و یا به واسطه بیماری یا استرس بالا میرود، علائم زیر بهوجود میآیند: • تشنگی شدید (پرنوشی) • افزایش حجم ادرار (پرادراری) وشب ادراری • افزایش اشتها (پرخوری) • کاهش وزن بهعلاوه علائمی مثل خستگی و افزایش احتمال ابتلا به عفونت نیز ممکن است دیده نشود.
درمان دیابت نوع 1 چگونه است؟
هدف از درمان دیابت نوع 1 این است که قند خون ناشتا در محدوده طبیعی (130-90 میلیگرم در دسیلیتر) بوده و قند خون،دوساعت پس از صرف غذا در محدوده کمتر از 180 میلیگرم باشد . برای رسیدن به این هدف باید انسولین مورد نیاز بدن، روزانه تزریق شود. انسولین تزریقی با کمک رژیم غذایی و فعالیت بدنی، قند خون شما را متعادل میکند.
در بدن افراد غیردیابتی، انسولین بهطور خودکار و با توجه به میزان قند موجود در غذا، تحرک فرد و استرسی که فرد دارد بهصورت متعادل ترشح میشود. اما در بدن افراد دیابتی، فرد بیمار باید این تعادل را با یک برنامهریزی منظم شخصاً برقرار کند.
انسولین چیست ؟
همانطور که عنوان شد با از دست رفتن قدرت لوزالمعده در ترشح انسولین، فرد برای کنترل قند خون نیاز به تزریق انسولین خواهد داشت.
معمولاً انسولین را باید دو بار (یا بیشتر) در طول روز تزریق کرد. تعداد دفعات تزریق، بیانگر شدت بیماری نیست. افراد با یکدیگر متفاوت هستند، پس لازم است هر فرد از بهترین رژیم انسولین بهرهمند شود، گاهی چهار بار تزریق انسولین به مقدار کم بهتر از دو بار تزریق در مقادیر زیاد است و قند خون را بهتر کنترل میکند. مطمئن باشید پزشکان متخصص دیابت بهترین روش را برای شما تعیین میکنند.
در حال حاضر انسولین را بهطور مصنوعی و دقیقاً مثل انسولین طبیعی بدن انسان در محیط آزمایشگاه میسازند و به آن انسولین انسانی میگویند. انسولینهای حیوانی نیز وجود دارند که از بدن گاو یا خوک بهدست میآیند.
دو نوع انسولین رایج عبارتند از :
انسولین رگولار: شفاف و کوتاهاثر است و بهسرعت تأثیر میگذارد.
انسولین NPH: کدر و شیریرنگ است، به آهستگی اثر میکند.
در مورد نحوه نگهداری، کشیدن و تزریق انسولین پیشنهاد میشود کتابچه خودآموز تزریق را مطالعه نمایید. نکات بسیار مهمی قبل، بعد و در هنگام تزریق انسولین وجود دارد که اطلاع از آنها لازم و ضروری است.
علائم افزایش قند خون کدامند؟
هنگامیکه قند موجود در خون وارد سلولها نمیشود، انرژی مورد نیاز بدن تأمین نمیشود و ممکن است شخص، احساس خستگی و بیحالی کند.
عدم ورود قند به درون سلولها باعث میشود، مواد قندی به مصرف بدن نرسند و بدون مصرف در خون باقی بمانند پس سلولهای بدن گرسنه شده و شخص لاغر و ضعیف شده و در حالیکه احساس گرسنگی میکند، مقدار زیادی غذا میخورد.
بالا بودن قند خون، باعث میشود کلیهها مقداری از آن را دفع کنند. برای دفع قند اضافی خون، کلیهها باید مقداری از آب بدن را نیز به همراه آن دفع نمایند پس حجم ادرار افزایش مییابدو در حالیکه فرد مقدار زیادی آب و مایعات مینوشد، دائماً تشنه است.
قند خون بالا، شخص مبتلا به دیابت را آماده ابتلا به عفونتهای مختلف میکند: مثل عفونتهای ادراری یا عفونتهای پوستی و ....
علائم کاهش قند خون (هیپوگلیسمی) کدامند؟
کاهش یا افت قند خون یکی از عوارض خطرناک بیماری دیابت میباشد. وقتی قند خون فرد به کمتر از 70 میلیگرم در دسیلیتر میرسد، هورمونی بهنام آدرنالین در بدن ترشح میشود. ترشح این هورمون باعث بروز علائمی چون تعریق، عصبانیت و لرزش میگردد.
سایر اختلالات عبارتند از: تاری دید، سردرد، سوزن سوزن شدن یا بیحسی لبها.
در صورتیکه افت قند خون در حد خفیف باشد، تشخیص علائم و درمان آن امکانپذیر است. در موارد شدیدتر علائم بهصورت ناگهانی ایجاد شده و باعث بروز تشنج و از دست دادن هوشیاری میشود، که این حالت جزء فوریتهای پزشکی است.
علامتهایی که هنگام افت قند خون ممکن است تجربه کنید، عبارتند از:
تپش قلب
تعریق
سرگیجه
سردرد
رنگپریدگی
ضعف و لرزش
گرسنگی
سوزن سوزن شدن لبها و دهان
گیجی یا عدم تمرکز
تهوع
اضطراب
در صورتیکه کاهش قند خون خیلی شدید باشد، علائم زیر دیده میشود:
از دست دادن هوشیاری
گیجی و بیقراری
تشنج