دانشمندان 11 ساله

کمی بیشتر بدانیم، بیشتر از کتاب درس مان

دانشمندان 11 ساله

کمی بیشتر بدانیم، بیشتر از کتاب درس مان

کمی در مورد ایلات بدانیم


دختر خوب مان سما چکاه فر کلاس سوم بعد از این که خبردار شد وبلاگی داریم مخصوص بچه ها، یک تحقیق کوچک برای مان فرستاد. ما هم برای این که او تشویق شود و تحقیقات بیشتری انجام دهد، این تحقیق را روی وبلاگ می گذاریم.



 

ایل چیست؟

 

ایلات از اقوامی هستند که به صورت دسته جمعی زندگی می کنند و شغل های اصلی آن ها دام پروری می باشد و در کنار دام پروری شغل هایی از قبیل قالی بافی و گلیم بافی نیز انجام می دهند. این ها همیشه برای پیدا کردن چراگاه های بهتر از جایی به جای دیگر کوچ می کنند. آن ها اغلب در زمستان به جاهای گرم تر یا قشلاق کوچ می کنند و در تابستان به جاهای سردتر که ییلاق می باشد کوچ می کنند و زنان ایلات در کنار مردان کار می کنند و همیشه همراه مردان فعالیت می کنند و از فرزندان خود نگهداری می کنند. از ایلات ایران می توان به ایل قشقایی و بختیاری اشاره کرد که همچنان به کار دام پروری می پردازند. از خصوصیات اصلی ایلات و عشار می توان به شجاع بودن و با غیرت بودن آن ها اشاره کرد.

حقیقت این است که زندگی در یک ایل خیلی متفاوت از زندگی در روستا یا در شهر است و درک نوع زندگی آن ها برای ما که در شهری مثل تهران زندگی می کنیم سخت است. حتی ممکن است فکر کنیم که آنها زندگی سخت یا بدی دارند. ولی یکی از دوستان من که در سفری با او آشنا شدم، خود اهل یک ایل بود و از زندگی اش خیلی راضی بود. هرچند پوست و لباس او مثل پوست و لباس من نبود، اما وقتی از طبیعت زیبا و هوای خیلی خوب محل زندگی شان تعریف می کرد، من کلی حسودی می کردم. دلیلش این است که همیشه در بین یک عالمه ساختمان بلند هستیم اما ایلی ها این چنین نیستند. استفاده از هوای پاک و همچنین لبنیات خیلی قوی ای که خودشان تولید می کنند، آنها را بسیار قوی و سالم نگه می دارد.

ایلی ها به خاطر این که در طبیعت به سر می برند، مجبورند که شجاع باشند تا بتوانند با خطرات طبیعت مقابله کنند. این باعث می شود که به نظر بیاید آنها خیلی خشن هستند. اما این خشونت درواقع همان شجاعت است که طبیعت به آنها بخشیده است.

شهر ما

 

یکی از دوستانم به نام کیمیا بهرامی، که امسال کلاس سوم است، برای کار کلاسی اش، مطلب خیلی جالبی در مورد شهر تهران نوشته بود که وقتی آن را خواندم احساس خیلی خوبی پیدا کردم. حتما مادر مهربانش برای نوشتن این مطلب به او کمک کرده است، هر چه هست روی من خیلی تاثیر گذاشت. به این فکر افتادم که این مطلب را روی وبلاگ مان بگذارم تا بقیه نیز مانند من کمی اطلاعات در مورد شهری که در آن زندگی می کنیم، داشته باشیند.

 



طهران قدیم، تهران بزرگ

کمی با تاریخچه شهرمان آشنا شویم

 

تهران بزرگ، شهر ترافیک، شهر دود، شهر آدم و آهن، در روزگاری نه چندان دور، دهکده کوچکی در شمال ری بود. جایی کوچک، خوش آب و هوا و سرشار از باغ های میوه. قدیمی ترین سند فارسی موجود درباره تهران نشان دهنده این مطلب است که این شهر پیش از سده ی سوم هجری قمری وجود داشته است.

برخی از تاریخ نگاران معتقدند که تهران دارای محلاتی بوده که در زیرزمین ساخته شده بودند و اهالی در آن بیتوته می کردند. شاید سده ی آینده، جایی برای زندگی مردمان در تهران باقی نماند و تهرانی ها یک بار دیگر به زیرزمین ها پناه آورند.

اهمیت و آبدانی تهران از زمان پادشاهان صفوی آغاز شد. چون جد بزرگ صفویان به نام سیدحمزه در شهر ری دفن شده بود و هم به خاطر باغ های وسیع، آب گوارا و چنارهای بلند و زیبا،شاهان صفوی هرچند یک بار به آنجا می آمدند و بدین ترتیب تهران مورد توجه پادشاهان صفوی به خصوص شاه تهماسب یکم واقع شد. او دستور داد ساختمان بارویی به دور شهر بکشند که دارای چهار دروازه و 114 برج به تعداد سوره های قرآن بود.

با سرنگونی افشاریان، تهران تحت نفوذ قاجارها درآمد که رقیب کریمخان زند بود. در طی جنگ و کشاکش میان خان قاجار و کریم خان، لشکر قاجار تار و مار شد و کریمخان با لشکر خویش وارد تهران شد. ظاهرا قصد او آن بود که تهران را پایتخت خویش کند و به همین ساخطر ساختمان دیوانی را در آنجا سخت و به فرمان او برج و باروی شهر تعمیر و ارک سلطنتی نیز بازسازی شد. پس از مرگ کریمخان زند، آقا محمد خان پس از جنگ سختی که با لطفعلی خان زند داشت بر کشور چیره شد و تهران را در آغاز سده سیزدهم  و به سال 1024 پایتخت خویش قرار داد و از آن پس تهران، دارالخلافه به معنای پایتخت نامیده شد.

در زمان محمدشاه قاجار گسترش و رونق تهران همچنان ادامه یافت و دو کوی تازه به نام عباس آباد و دیگری به نام محمدیه به محله های تهران افزوده شد و آب رودخانه کرج به نام نهر کرج به تهران انتقال یافت که آب روان میان بلواز کشاورز یادگار همان زمان است.

در سال های 1320 تا 1332 که هم زمان بود با جنگ جهانی دوم، به دلیل پیامدهای ناشی از جنگ جهان و مشکلات سیاسی به وجود آمده، تغییرات زیادی در کشور به وجود آمد و در سال های 1332 تا 1357 شهر تهران به سرعت توسعه پیدا کرد.

گسترش تهران در طی سال های بعد از انقلاب به عوامل زیادی از جمله وقوع جنگ تحمیلی و افزایش مهاجرت به تهران، تمرکز امکانات آموزشی و بهداشتی، درمانی و رفاهی در تهران مربوط می شد که همه این عوامل باعث شد جمعیت شهر تهران بی اندازه گسترش پیدا کند.

محله ها و دروازه های قدیم طهران

تهران قدیم، شهری در حصار بود و محدوده ای مشخص داشت. حدود این شهر از شمال به خیابان انقلاب می رسید و نرسیده به پیچ شمیران بعد از چهارراه کالج به سمت غرب مایل می شد و نیم دایره ای را به وجود می آورد. این شهر کوچک از غرب به چهارراه جمهوری تا نزدیکی گمرگ، می رسید و محدوده جنوبی آن نیز خیابان شوش بود تا میدان شوش.شلع شرقی شهر را خیابان 17 شهریور تشکیل می داد که پس از میدان شهدا ادامه می یافت. تمامی این خیابان ها غیر از شوش اولین خیابان هایی بودند که در دوران پهلوی اول به وجود آمدند و محدوده شهر را تشکیل دادند. تهران قدیم از 5 محله تشکیل می شد: عودلاجان، شنگلج، بازار، چاله میدان و دولت.

در دوران فتحعلی شاه، شهر تهران تنها شش درازه در اطراف داشت و تعداد آن ها در روزگار ناصرالدین شاه به دوازه عدد رسید. این دروازه ها با دهانه ای بزرگ در ورودی های مشخص شهر ساخته می شود و هر یک دروازه ها دو ورودی کوچک نیز در طرفین داشت.

تهران قشنگ ما جاذبه های طبیعی بسیاری دارد. از جمله قله دماوند بام ایران، دشت لار، دریاچه تار و هویر، تنگه واشی، قلعه دختر، شهرستانک. اماکن مذهبی مهمی نیز در تهران وجود دارد که باعث می شود بسیار از مردم به این شهر مسافرت کنند از جمله بی بی زبیده، امام زاده صالح، امام زاده پنج تن، امام زاده اسماعیل و ...

این شهر زیبا با وجود همه زیبایی هایش به خاطر جمعیت زیادی که دارد، در معرض آلودگی بسیاری قرار گرفته است. آلودگی بسیار در آن نه تنها مردم این شهر را تهدید می کند، بلکه تمام طبیعت زیبای آن را نیز تهدید می کند. شاید به زودی مجبور شویم این شهر زیبا را ترک کنیم.

 

حال که این مطلب را خواندید، مژده می دهم که انشاالله به زودی در مورد آلودگی شهر تهران نیز مطالبی خواهم نوشت. شاید مجبور نشویم شهرمان را رها کنیم! هر چه باشد ما فرزندان این شهر زیبا هستیم.

 

 

 

 

 

همه چیز درباره ی دیابت



دیابت چیست؟

بدن ما برای تولید انرژی به سوخت نیاز دارد، مواد غذایی که مصرف می‌کنیم نهایتاً به یک قند ساده به‌نام گلوکز تبدیل می‌شوند. گلوکز وارد جریان خون وسپس سلولها شده و برای تولید انرژی و رشد بدن مورد استفاده قرار می گیرد. درصورتی که قند به جای ورود به سلولها درخون باقی بماند، قند خون افزایش یافته و منجر به بروز دیابت می گردد. علت بروز این بیماری، کمبود انسولین است. انسولین هورمونی است که از غده لوزالمعده (پانکراس) ترشح می‌شود. این ماده کلیدی، موجب ورود قند به سلولها می‌شود تا قند، جهت تأمین انرژی مورد استفاده قرار گیرد یا برای مصارف بعدی ذخیره گردد. بدون وجود انسولین، قند نمی‌تواند از جریان خون خارج و وارد سلولها شود. دیابت به دو نوع تقسیم می‌شود: دیابت نوع 1 و دیابت نوع 2

 

دیابت نوع 1 چیست؟

در این نوع دیابت، غده پانکراس توانایی تولید انسولین را ندارد و تولید انسولین بسیار کم یا متوقف می‌شود. دیابت نوع 1 معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی آغاز می‌شود، اما ممکن است در هر سنی شروع شود.متخصصان، این نوع دیابت را یک بیماری خود ایمنی دانسته ومعتقدند که عامل وراثت وعوامل محیطی به درجات نا معلوم در آن موثر است.

 

دیابت نوع 2 چیست؟

در دیابت نوع 2، غده لوزالمعده انسولین تولید می‌کند اما مقدار آن ناکافی است و یا بدن نسبت به آن مقاوم است و توانایی استفاده از آن را ندارد. این نوع دیابت بیشتر در افراد مسن (بالای 40 سال) دیده می‌شود. دیابت نوع 2 با رژیم غذایی مناسب، ورزش و در صورت لزوم با قرص کنترل می‌شود.
گاهی اوقات، وقتی لوزالمعده بیش از حد تنبل می‌شود ویا...، فرد مبتلا به دیابت نوع 2 نیز ممکن است به انسولین نیاز پیدا کند.

 

نکات مشترک دیابت نوع 1 و 2 کدامند؟

نکته مشترک این دو نوع دیابت، این است که قند خون بسیار بالا می‌رود (هیپرگلیسمی).در صورتی‌که قند خون سالهای سال بالا بماند، عوارض بعدی دیابت به‌وجود می‌آید.

 

چه تفاوتی بین دیابت نوع 1 و 2 وجود دارد؟

تفاوت اساسی بین این دو نوع دیابت آن است که در دیابت نوع اول، فرد برای ادامه حیات نیاز به مصرف انسولین دارد، زیرا سلولهای بتای لوزالمعده وی از بین رفته است و بدن او قادر به تولید انسولین نمی‌باشد. اگرچه بعضی از افراد مبتلا به دیابت نوع دوم نیاز به مصرف انسولین پیدا می‌کنند؛ اما غالباً شروع مصرف انسولین پس از عدم پاسخ به درمان با قرصهای خوراکی می‌باشد.

 

علائم و نشانه‌های دیابت نوع 1 چیست؟

در صورتی‌که دیابت نوع 1 دارید و قند خون شما در نتیجه عدم رعایت رژیم غذایی، عدم فعالیت بدنی و کافی نبودن میزان انسولین دریافتی و یا به واسطه بیماری یا استرس بالا می‌رود، علائم زیر به‌وجود می‌آیند: • تشنگی شدید (پرنوشی) • افزایش حجم ادرار (پرادراری) وشب ادراری • افزایش اشتها (پرخوری) • کاهش وزن به‌علاوه علائمی مثل خستگی و افزایش احتمال ابتلا به عفونت نیز ممکن است دیده نشود.

 

درمان دیابت نوع 1 چگونه است؟

هدف از درمان دیابت نوع 1 این است که قند خون ناشتا در محدوده طبیعی (130-90 میلی‌گرم در دسی‌لیتر) بوده و قند خون،دوساعت پس از صرف غذا در محدوده کمتر از 180 میلیگرم باشد . برای رسیدن به این هدف باید انسولین مورد نیاز بدن، روزانه تزریق شود. انسولین تزریقی با کمک رژیم غذایی و فعالیت بدنی، قند خون شما را متعادل می‌کند.

در بدن افراد غیردیابتی، انسولین به‌طور خودکار و با توجه به میزان قند موجود در غذا، تحرک فرد و استرسی که فرد دارد به‌صورت متعادل ترشح می‌شود. اما در بدن افراد دیابتی، فرد بیمار باید این تعادل را با یک برنامه‌ریزی منظم شخصاً برقرار کند.

 

انسولین چیست ؟

همان‌طور که عنوان شد با از دست رفتن قدرت لوزالمعده در ترشح انسولین، فرد برای کنترل قند خون نیاز به تزریق انسولین خواهد داشت.

معمولاً انسولین را باید دو بار (یا بیشتر) در طول روز تزریق کرد. تعداد دفعات تزریق، بیانگر شدت بیماری نیست. افراد با یکدیگر متفاوت هستند، پس لازم است هر فرد از بهترین رژیم انسولین بهره‌مند شود، گاهی چهار بار تزریق انسولین به مقدار کم بهتر از دو بار تزریق در مقادیر زیاد است و قند خون را بهتر کنترل می‌کند. مطمئن باشید پزشکان متخصص دیابت بهترین روش را برای شما تعیین می‌کنند.

در حال حاضر انسولین را به‌طور مصنوعی و دقیقاً مثل انسولین طبیعی بدن انسان در محیط آزمایشگاه می‌سازند و به آن انسولین انسانی می‌گویند. انسولین‌های حیوانی نیز وجود دارند که از بدن گاو یا خوک به‌دست می‌آیند.


دو نوع انسولین رایج عبارتند از :

انسولین رگولار: شفاف و کوتاه‌اثر است و به‌سرعت تأثیر می‌گذارد.

انسولین NPH: کدر و شیری‌رنگ است، به آهستگی اثر می‌کند.

در مورد نحوه نگهداری، کشیدن و تزریق انسولین پیشنهاد می‌شود کتابچه خودآموز تزریق را مطالعه نمایید. نکات بسیار مهمی قبل، بعد و در هنگام تزریق انسولین وجود دارد که اطلاع از آنها لازم و ضروری است.

 

علائم افزایش قند خون کدامند؟

هنگامی‌که قند موجود در خون وارد سلولها نمی‌شود، انرژی مورد نیاز بدن تأمین نمی‌شود و ممکن است شخص، احساس خستگی و بی‌حالی کند.

عدم ورود قند به درون سلولها باعث می‌شود، مواد قندی به مصرف بدن نرسند و بدون مصرف در خون باقی بمانند پس سلولهای بدن گرسنه شده و شخص لاغر و ضعیف شده و در حالی‌که احساس گرسنگی می‌کند، مقدار زیادی غذا می‌خورد.

بالا بودن قند خون، باعث می‌شود کلیه‌ها مقداری از آن را دفع کنند. برای دفع قند اضافی خون، کلیه‌ها باید مقداری از آب بدن را نیز به همراه آن دفع نمایند پس حجم ادرار افزایش می‌یابدو در حالی‌که فرد مقدار زیادی آب و مایعات می‌نوشد، دائماً تشنه است.

قند خون بالا، شخص مبتلا به دیابت را آماده ابتلا به عفونتهای مختلف می‌کند: مثل عفونتهای ادراری یا عفونتهای پوستی و ....

 

علائم کاهش قند خون (هیپوگلیسمی) کدامند؟

کاهش یا افت قند خون یکی از عوارض خطرناک بیماری دیابت می‌باشد. وقتی قند خون فرد به کمتر از 70 میلی‌گرم در دسی‌لیتر می‌رسد، هورمونی به‌نام آدرنالین در بدن ترشح می‌شود. ترشح این هورمون باعث بروز علائمی چون تعریق، عصبانیت و لرزش می‌گردد.

سایر اختلالات عبارتند از: تاری دید، سردرد، سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی لبها.

در صورتی‌که افت قند خون در حد خفیف باشد، تشخیص علائم و درمان آن امکان‌پذیر است. در موارد شدیدتر علائم به‌صورت ناگهانی ایجاد شده و باعث بروز تشنج و از دست دادن هوشیاری می‌شود، که این حالت جزء فوریتهای پزشکی است.

علامتهایی که هنگام افت قند خون ممکن است تجربه کنید، عبارتند از:

تپش قلب

تعریق
سرگیجه

سردرد

رنگ‌پریدگی
ضعف و لرزش

گرسنگی

سوزن سوزن شدن لبها و دهان

 گیجی یا عدم تمرکز

 تهوع

اضطراب

در صورتی‌که کاهش قند خون خیلی شدید باشد، علائم زیر دیده می‌شود:

 از دست دادن هوشیاری

گیجی و بی‌قراری

تشنج

بازی های رایانه ای و اعتیاد




مقدمه

یکی از مسائل خیلی جالب برای ما بچه ها بازی کردن است. یکی از بازی های خیلی جذاب هم بازی های کامپیوتری است. همیشه برایم سوال بود که چرا مادر و پدرم در خانه اجازه نمی دهند من هر بازی ای را انجام بدهم و یا آن بازی هایی را که اجازه می دهند را زیاد بازی کنم. جواب این سوال برایم خیلی عجیب بود. مادرم به من گفت بازی های رایانه ای اعتیاد آور است و این اعتیاد به سلامتی ات آسیب می رساند.

برای همین تصمیم گرفتم کمی در مورد اعتیاد بازی های رایانه ای تحقیق کنم. این تحقیق در کلاس تحقیق و پژوهش مان انجام شد و من به نتایج جالب رسیدم که همه ی بچه هایی که مثل من دوست دارند مدام بازی های رایانه ای انجام دهند، حتما باید به آن توجه کنند.


 بازی های رایانه ای و اعتیاد

سوال خیلی مهمی که باید از خودمان بپرسیم این است: آیابازی های رایانه ای می تواند اعتیاد بیاورد؟ پاسخ این سوال هم مثبت است. بازی های رایانه ای به دلیل جذابیت زیاد آن می تواند باعث شد که بچه ها بیشتر عمر و وقت خود را صرف آن کنند، از درس و زندگی خود بیفتند، از درس خواندن دور شوند و در خواب و بیداری فقط به بازی های رایانه ای فکر کنند. این ها همه یعنی زندگی این افراد به بازی وابسته می شود. آنها وقتی مشغول بازی هستند زمان را از دست می دهند و ساعت ها به بازی مشغول می شوند و زمانی هم که مجبور هستند از بازی دور شوند، مدام به بازی کردن فکر می کنند و تا زمانی که دوباره بازی نکنند احساس ناراحتی می کنند.

نکته مهم این است که همه ی آدم هایی که بازی می کنند معتاد به این بازی ها نمی شوند، بلکه این اعتیاد به زیاد بازی کردن بستگی دارد. یعنی هر چه بیشتر بازی کنیم، بیشتر احتمال معتاد شدن داریم و هر چه به سوی این عادت  پیش برویم، کمتر می توانیم از آن دور شویم.

 

تاثیرات منفی اعتیاد به بازی های رایانه ای

دانشمندان می گویند اعتیاد د به بازی های رایانه ای می تواند آثار بسیار بدی بر روی بچه ها داشته باشد. مهم ترین این تاثیرات عبارتند از: آسیب های روانی، افت تحصیلی و صدمات جسمانی. در ادامه در مورد هر کدام از این آسیب ها بیشتر توضیح می دهم.

 

الف) آسیب های روانی

آسیب های روانی که در اثر اعتیاد به بازی های رایانه ای به وجود می آیند عبارتند از:

افزایش پرخاشگری در کودکان

در بازی های رایانه ای خشونت و استفاده از اسلحه های گوناگون وجود دارد. البته این در همه ی بازی ها وجود ندارد. اما مهم ترین مشخصه بازی های رایانه ای، حالت جنگی بیشتر این بازی ها است. کسی که دارد بازی می کند برای رسیدن به مرحله های بعدی باید با نیروهایی به نام دشمن بجنگد. دانشمندان می گویند بچه هایی که بیشتر وقت خود را پای این بازی ها می گذرانند خشونت و پرخاشگری بیشتری هم دارند، اولیای مدرسه خانواده های آن ها را بیشتر به مدرسه می خواهند و وقتی که بزرگ تر می شوند مشکلات بیشتری با دیگران پیدا می کنند. 

گوشه گیر شدن کودکان

وقتی کودکان به انجام بازی‌های رایانه‌ای مشغول می‌شوند گذشت زمان را به هیچ وجه احساس نمی‌کنند. وقتی به خود می‌آیند که ساعت‌های زیادی از وقتشان صرف این بازی‌ها شده‌است. بنابراین کمتر به بازی های گروهی با هم سن و سال ها می پردازند و کار گروهی یاد نمی گیرند.

سرد شدن روابط بین والدین و فرزندان

افرادخانواده به خاطر مشغول بودن به تماشای تلویزیون یا درگیر بودن با رایانه و اینترنت و بازی‌های رایانه‌ای، کمتر وقت می‌کنند با یکدیگر بنشینند و صحبت کنند. این باعث سرد شدن روابط بین والدین و فرزندان می شود، طوری که آنان کمتر حوصله یکدیگر را دارند.

 

ب)افت تحصیلی

همان طور که گفته شد بازی‌های رایانه‌ای وقت زیادی  را از دانش آموز اشغال می‌کنند. بنابراین آنها وقت کمتری برای درس خواهند داشت. از آنجا که فکر و ذهن دانش آموز درگیر این بازی ها است بنابراین او نمی تواند روی درس هایش تمرکز کند. این یعنی او هر روز بیشتر نمرات بدی خواهد گرفت و درس هایش از قبل ضعیف و ضعیف تر می شود.

 

ج)صدمات جسمانی

از جمله مهم ترین مشکلاتی که اعتیاد به بازی های رایانه ای در کودکان به دنبال دارد عبارتند از:

مشکلات بینایی

به اعتقاد پزشکان، کودکانی که به مدت طولانی از رایانه استفاده می‌کنند در معرض خطر خستگی چشم قرار می‌گیرند. در این زمینه می توان با رعایت فاصله از صفحه نمایشگر، تنظیم نور صفحه نمایشگر و همچنین روشنایی نور این آسیب را به حداقل رساند. با این وجود خیره شدن به بازی به خودی خود باعث کلی آسیب به چشم ها می شود.

مشکلات اسکلتی

کودکانی که به مدت طولانی از کامپیوتر استفاده می‌کنند، دچار مشکلات و درد نواحی مچ، گردن و پشت می شوند. زیرا فرد در یک وضعیت ثابت ساعت‌ها می‌نشیند و در نتیجه ستون فقرات و استخوان بندی او دچار مشکل می‌شود.  

چاقی

بچه هایی که زیاد پشت کامپیوتر می نشینند و بازی می کنند، به دلیل تحرک کمتر، روز به روز چاق تر می شوند. آنها از آنجا که میلی به ورزش ندارند و وقت خود را با بازی ها می گذرانند، نمی توانند انرژی خود را استفاده کنند و چاق می شوند.

 

راه حل

برای این که این آسیب ها را کمتر کنیم می توانیم چند کار انجام دهیم:

والدین می توانند گاهی در انجام بازی‌های رایانه‌ای با کودکان خود همراه شوند

بازی‌های دسته جمعی اعضای خانواده می‌تواند به صمیمیت روابط آنان و ایجاد رقابت سالم در میان شان کمک کند.

والدین باید تا حدی با بازی‌های رایانه‌ای آشنا باشند و بدانند که هر بازی برای چه سنی است. والدین در این زمینه می‌توانند از کارشناسان کمک بگیرند.

والدین فقط استفاده از بعضی بازی‌های رایانه‌ای نه همه ی آنها را برای فرزندان خود مجاز کنند.

والدین باید در خرید بازی‌های رایانه‌ای فرزندشان را راهنمایی کنند.

می توان از بازی‌های فکری و معمایی برای رشد خلاقیت بچه‌ها استفاده کنند.

والدین باید درباره ی آسیب‌های بازی‌های رایانه‌ای مخرب با فرزندشان صحبت کنند.

فرزندان باید بدانند که از رایانه هم مانند دیگر وسایل زندگی به اندازه استفاده کنند.

به کودکان در ساعات معینی اجازهٔ انجام بازی‌های رایانه‌ای را بدهیم. شاید برای دفعات اول آنان کمی مقاومت نشان دهند، اما به مرور زمان به نظم استفاده از رایانه عادت می‌کنند

والدین زمان بیشتری را در کنار فرزندان خودشان بگذرانند. هر قدر صمیمیت وارتباط صحیح بین فرزندان و والدین بیشتر باشد، زمینه استفاده از چنین بازی‌هایی کمتر فراهم می‌شود.

 

تاثیرات مثبت بازی های رایانه ای در صورت عدم اعتیاد

بازی های رایانه ای همیشه هم مخرب و پر از ضرر و زیان نیستند. در صورتی که بچه ها با رعایت نکته های بالا به بازی مشغول بشوند و به این بازی ها اعتیاد پیدا نکنند، بازی ها می تواند برای شان اثرات مثبتی هم داشته باشد. از جمله مهم ترین این اثرات عبارتند از:

یادگیری را آسان و توجه کودکان را جلب می‌کند.

مهارت های کاربران برای اینکه نقش‌های یک بازی را یاد بگیرند تقویت می شودکه مهم‌ترین آنها مهارت حل مساله‌است.

باعث افزایش دقت دیداری وتفکر خلاق می‌شود.

کودک بدون کثیف کردن لباس‌ها و اطراف می‌تواند به راحتی نقاشی بکشد و رنگ‌ها را عوض کند.

مفاهیم و مبانی ریاضیات را با کمک شکل‌های مختلف و ساده به کودک آموزش می‌دهد.

بازی‌های رایانه‌ای بچه‌ها را وارد دنیایی می‌کند که کنترلش در دست آنهاست و به همین دلیل آنها از این بازی لذت می‌برند.

وسیله‌ای برای پر کردن اوقات فراغت کودکان است.


 

سرآغاز

به نام خدا

دنیای مجازی به موازات دنیای واقعی ما، چنان  گسترش یافته است که در آینده ای نه چندان دور، بخش اعظم فعالیت های زندگی به آن منتقل خواهد شد و ناگزیر می بایست فراگرفت که چگونه می توان در عین آن که ایمن بودن در برابر خطرات بالقوه این فضا، از امکانات بی شمار آن به بهترین و پرسودترین شکل استفاده کرد.

برای این منظور می توان کودکان را از کودکی با این فضا و نحوه صحیح استفاده از آن آشنا نمود. دستان کوچک این کودکان در دستان ماست و نگاه شان به قدم های ما. امروز بهترین فرصت است که به آنها بیاموزیم کاربری هوشمند باشد و با آگاهی کامل و نگاهی باز و هشیار قدم به این فضا بگذارد.